we zijn er...

dinsdagavond 11 mei, kwart voor negen lokale tijd.

Wij zijn er. Dat wil zeggen in Pokhara. Een bekende uitvalsbasis voor trekkings in de Annapurna Range; een berggebied met tenminste 4 toppen boven de 8000 meter. Morgen hoop ik ze te kunnen zien. Vandaag was het te heiig door de grote warmte.

Want als er een ding is waar ik niet echt op voorbereid was, dan is het de hitte. In mijn tassen zit allerlei thermokleding voor Tibet, de grote hoogte en de kou. Hier in Nepal heb ik een halve garderobe aangeschaf van lichtgewicht en sneldrogende kleding. Maar gelukkig is het allemaal illegale namaak en dus heel betaalbaar. Een afristbroek van The North Face; na onderhandeling 9 euro; T-shirt van hetzelfde merk; 2,5 euro. Originele namaak zonnebril van Adidas 2 euro.

Gisteren zijn we om een uur of een vertrokken vertrokken uit Kathmandu. Kathmandu was weer de stinkstad zoals ik die kende van 5 jaar geleden. Al het verkeer probeerde weer de schade in te halen van een week niet mogen rijden...

Gevoegd bij een temperatuur van een graad of 35 was dit voldoende om na 6 km. aan de cola te gaan. Na een korte pauze hebben we - de gezondheidstoestand van Hans in ogenschouw genomen- besloten te wachten tot 6 uur in de avond. De temperatuur was toen iets draaglijker.

We hadden flink moeten klimmen om de Kathmandu-vallei uit te komen. De beloning was een mooie afdaling. Maar een heel slecht wegdek, gevoegd bij de invallende duisternis, maakte dat we toch iets moesten ondernemen. In een klein dorpje hebben we een truck aan kunnen houden.

Voor 2oor rupees p.p. ( 2 euro ) waren ze bereid ons mee te nemen. We wilden eerst naar een resort. Maar daar wilden ze 120 dollar voor twee kamers. Inmiddels was het bijna twaalf uur 's nachts.

Goede raad was letterlijk duur. Maar de chauffeur en zijn maatje wisten wel een truckstop een paar km. verder. Dat kostte 400 rupees ( 4 euro ) per kamer.Als extra faciliteit liepen daar de ratten in en uit. Dat hebben we maar niet gedaan.

Het Rupshi hotel in Muglin was een redelijk alternatief. Met een fles bier om een uur 's nachts gingen we naar bed.

Het matras was van bordkarton en zo sliep het ook. Zelfs na zo'n vermoeiende dag kon ik nauwelijks slapen. De volgende morgen even het dagboek bijwerken en met een kop zwarte thee op weg voor de transfer naar Pokhara; ons voorlopige reisdoel voor vandaag.

De vorige avond hebben we de reis beleefd in het donker vanuit de achterbak van een vrachtwagen. Die vervoerde rijst. We zagen er niet uit toen we uitstapten.

Nu gaan we met de bus. Zeg maar de lijndienst Muglin - Pokhara ( zo'n 90 km. De fietsen op dak en wij op de achterbankmet onze tassen. Voor 3 x 150 rupees ( 3 x anderhalve euro ) mochten we mee. We stapten in om een uur om half 10. En nu konden we met eigen ogen waarnemen waar we de vorige nacht aan bloot zijn gesteld. Van toen herinnerde ik me alleen veel toeteren en lichtseinen. Bij daglicht lijkt het wel een race tegen/met het noodlot. Het lijkt eropo of alle chauffeurs les hebben gehad van dezelfde rijschool. Het inhalen vlak voor een bocht mag alleen als het zicht minder dan 10 meter is. En dit alleen vergezeld van een onophoudelijk toeteren. Het is een les in koelbloedigheid om dit allemaal te zien gebeuren. Gezeten op de middelste stoel van de achterbank had ik een prachtig uitzicht. Zo tegen tweaalf uur kwam er een bus vlak naast de onze staan. En in de weerkaatsing van de ramen zagen we onze fietsen die op dak stonden zo maar op een andere bus geladen worden. Het bleek dat onze bus kapot was en dat we vervangend vervoer kregen. Uiteindelijk kwamen we tegen vier uur ( !!!) aan in een stikheet Pokhara. Maar gelukkig zitten we nu in Lakeside. Een buitenplaats waar we een heerlijk hotel hebben met goeide bedden. Dus niets staat een gezonde nachtrust nog in de weg. En morgen of overmorgen zien we wel verder.

Het aantal gerden kilometers op deze fietsvakantie is inmiddels opgelopen ze tegen de 100. Na de 50 km. in Kathmandu is dat aantal de afgelopen dagen in een keer verdubbeld. We gaan eerst lopen en daarna zien we nog wel. Jan en ik overwegen om de tocht naar Kathmandu ( zo'n 200 km. met grote hoogteverschillen ) terug toch met de fiets te gaan doen.

Maar dat laat ik nog wel weten.

Houd de blog in de gaten; hier is voldoende mogelijkheid tot internet en wellicht is er toch zo nu en dan wat te melden.