" rondje Bodnath "

Vandaag het " rondje Bodnath " gelopen. Een plek waar je moet zijn geweest in Kathmandu. Zeker als je Tibet zo pijnlijk hebt moeten missen. Bodnath is namelijk de plek waar een groot aantal Tibetaanse vluchtelingen is neergestreken nadat ze hun land hebben moeten verlaten door de Chinese overheersing. Op oude foto's zie je de Bodnath stupa staan midden in een leeg landschap. Nu is het er een warwinkel van straatjes met winkeltjes waar Tibatanen proberen hun handel te slijten.

Alleen de reis er naar toe was al een belevenis. De motor van de taxi was een beetje niet goed afgesteld. Bij elke stop die hij moest maken sloeg de motor af. Dat heeft als voordeel dat de reis wel lekker lang duurt en je voldoende tijd krijgt te genieten van al het moois dat Kathmandu te bieden heeft. Zwarte rook uitbrakende vrachtwagens, fietsers die zich daar tussendoor manouvreren, toeterende auto's en tot slot motoren die zich met ware doodsverachting in dus mallemolen storten.

Maar uiteindelijk werden we afgeleverd bij de zuidingang van Bodnath. En zoals te doen gebruikelijk moesten wij weer 10x zoveel betalen als de lokale bevolking. En op dat moment openden de hemelsluizen zich. Gelukkig hadden we een mooi plekje onder een luifel en konden we de diehard-monniken bewonderen die ondanks de wolkbreuk hun rondjes rond de stupa bleven lopen.

Maar uiteindelijk droogde het langzaam op en konden ook wij beginnen aan de omgang rond de stupa. En altijd met de klok mee...

Op een gegeven moment raakte ik in gesprek met de eigenaar van een winkeltje in thanka's. Uit dit gesprek bleek dat ook hij een fanatieke mountainbiker was. Hij vertelde terloops, dat er een prachtige tocht van 6 dagen off the road te maken was van Pokhara naar Kathmandu. De rit die wij On The Road in anderhalve dag hadden gemaakt. Sterker nog, hij had dat onlangs nog gedaan met een groep Nederlanders die overigens ook hun sponsoren waren. Dus zo rijdt er een groep Nepali in de rondte gesponsored door Rabo Bank.

Tijdens een weer opkomende regenbui schuilden we in een monastry waar een ceremonie bezig was. En dit ging gepaard met reciteren van mantra's; gebeuk op trommels; gekletter van bekkens en gebel van bellen. Jan heeft een groot aantal prachtige foto's kunnen maken waarvan ik dan weer een CD'tje krijg.

Langzaam liep het tegen 5 uur. De lichten gaan dan langzaam aan en de tibetanen beginnen aan hun dagelijkse rondgang rond de stupa. Sommigen zetten er behoorlijk de sokken in. Anderen doen het ingetogen en op hun gemak. Maar van al dat gereis en geloop hadden we behoorlijk honger gekregen. Op het dak van het Stupa-view restaurant genoten we van een prachtige pasta carbonare en mixed noodles. Overgoten met een bier.

Tegen 7 uur, toen het alweer behoorlijk donker was hoefden we alleen maar naar de uitgang te lopen om ter overvallen worden door taxichauffeurs die ons overal naar toe wilden brengen.

Wij kozen toch maar weer voor Chhetrapati, hij pleintje vlak bij ons hotel.

En nu zitten we lekker op ons prive-terras te genieten van een stad die regelmatig helemaal verlicht wordt door lichtflitsen en donderslagen. Kathmandu ligt in een kom zodat het onweer goed blijft hangen. Een aha-erlebnis van 5 jaar geleden toen we ook in zo'n noodweer in Kathmandu aankwamen.

Morgen een laatste toeristische uitstap naar Durbar Square; een prachtig plein met historisch oude gebouwen. Wellicht weer een aanleiding voor een stukje op het blog waarvan ik gedacht had dat ik de laatste bijdrage al had geschreven.

Vanuit een regenachtig Kathmandu een gemend Namaste...

Marcel