Laatste loodjes...

Vandaag onze naar alle waarschijnlijkheid laatste toeristische uitspatting. Een bezoek aan Durbar Square Kathmandu. een verzameling oude gebouwen in het oude centrum van Kathmandu. De meeste gebouwen dateren van rond de 17e eeuw; sommigen zijn van ouder datum en anderen zijn herbouwd nadat ze eerst door vroegere overheersers zijn vernield.
Ja, zo ging dat ook hier...
Het is ook een verzameling, zeg maar een rariteitenkabinet van vreemd uitgedoste mensen die zich voordoen als saddhu ( helig man ). Maar voor mij is er dan meer nodig dan een baard laten staan; je haar in een knotje op je hoofd doen en je gezicht helemaal onder de verf smeren...
Maar het is kostelijk om zo maar in een hoekje van het plein te gaan zitten en al dat volk voorbij te zien trekken. Dragers die met onmetelijk zware lasten over het plein lopen; oude mensen die devoot knielen of een gebaar van devotie maken bij elk tempeltje dat ze passeren; jonge meiden die vrolijk kwebbelend deze route gebruiken om van A naar B. te komen.
Dat is overigens ook wat wij gedaan hebben. Niet via de officiele ingang het " square " betreden, maar via een achteringang. Anders waren we weer 200 rupees armer.
Wat zich hier ook in alle hevigheid manifesteert is het bedelen. Elk oogcontact, gewild of ongewild is goed voor een verhaal van armoede, honger, andere narigheid of leidt gewoon tot een verkooppraatje waarbij alleen voor mij een heel bijzondere prijs in het verschiet ligt. En dat allemaal voor goedbedoelde rotzooi waar ik niets mee heb en kan.
Wel hebben we op het dakterras van het Five Star Restaurant ( de naam zegt het al ) een heerlijke chowmien chicken gegeten. Een soort mie, rijkgevuld met kip en geroerbakte groenten.
Hier hadden we een heel leuk gesprek met een Nepalese jongen die als gids een groep nederlanders begeleidt. Ik heb hem daarbij ook het een en ander kunnen vragen over de gang van zaken in Nepal. Hoe gaat dat als er in die verre buitengebieden een kind wordt geboren...
Wordt dat aangegeven of krijgen ze allemaal de geboortedatum 1 januari? En hoe wordt een lan-delijk beleid vormgegeven in zo'n afgelegen gebied. Hij vertelde ook, dat het aantal inwoners van Nepal altijd " bij benadering " wordt gegeven. Exacte gegevens ontbreken gewoon. Ik kan met daar heel veel bij voorstellen als ik alleen maar kijk hoe het leven simpel is naast de rijksweg Pokhara - Kathmandu.
Op de terugweg hebben we " kruip door - sluip door " de weg verkend buiten de " toeristische " route die iedereen loopt; ook een openbaring...
Dit was echt de laatste bijdrage aan het weblog.
Vanaf nu zullen jullie het moeten doen met mijn verhalen en foto's.
In ieder geval tot spoedig na 27 mei.
Namaste
Marcel